Sonet od Kreczmerów (Smyk)

Champion Polski

Sonet od Kreczmerów (Smyk) - październik 1977 - październik 1990

ojciec: Sandstorm of Hilltop matka: Chalka z Vymyslenky hodowca: Janina Kreczmer-Zapłatyńska właściciel: Krzysztof Masłowski

Sześciotygodniowy Smyk (Sonet od Kreczmerów) zamieszkał z nami. Był malutki, często popiskiwał, myśleliśmy, że z tęsknoty za mamą. Nie przypuszczaliśmy, że to mu zostanie – gdy był starszy popiskiwał głośniej, a gdy dorósł - całkiem głośno – taki po prostu był – pies entuzjasta.

Pani Kreczmerowa pilnowała, żeby psiaka zarejestrować w Związku Kynologicznym i namawiała, żeby wystawiać.

Gdy Smyk miał 8 miesięcy wybrałem się z nim na Sekcję Spaniela, której przewodniczył nieżyjący już dr Kazimierz  Ściesiński. Oddział Warszawski mieścił się wtedy (była druga połowa lat siedemdziesiątych ub. w.) obok Zarządu Głównego na Nowym Świecie, w podwórzu, na tyłach cukierni Bliklego. Gdy wszedłem, siedzący przy biurku mężczyzna odwrócił się w moim kierunku, zerknął na psa i usłyszałem:  „To ostatni szczeniak po Sandstormie, którego jeszcze nie widziałem”. Odjęło mi mowę – skąd on to wie, czy zna rozmieszczenie  łatek u wszystkich psiaków po Sandstormie – pewnie szalony jakiś – pomyślałem. Dr Ściesiński, bo o nim mowa, szalony nie był – on po prostu wiedział wszystko, a dokładniej prawie wszystko o cockerach. Wystarczyło, że zerknął na Smyka i od razu rozpoznał syna Chalki. Jak to zrobił – nie wiem – miał ogromną wiedzę i wyczucie i tyle, aż tyle.

Pani Kreczmerowej udało się namówić mnie na udział w wystawie. Smyk został zrobiony na bóstwo przez specjalistkę od groomingu cockerów (po ok. dwóch latach zaczęliśmy sami przygotowywać psa do wystaw)… i wygrał, bądź prawie wygrał wystawę w Łodzi. Chyba był drugi wśród spanieli kolorowych – nie przypominam sobie  – wszak było to lata temu. Trzeba pamiętać, że wtedy w wystawach uczestniczyły dziesiątki spanieli i był podział na złote, czarne i kolorowe. Samych kolorowych biegało po ringu naście, bądź dziesiąt i nawet trzecie miejsce było znaczące.

Połknąłem haczyk wystawowego współzawodnictwa i zacząłem jeździć na psie wystawy. Często na ringu mimo wielości cockerów kolorowych współzawodniczyły ze sobą o pierwsze miejsce Smyk i Wellington vom House Page państwa Okoniów. Później do czołówki dołączył Ole vom Forst Roegen.

Smyk szybko zdobył tytuł Championa Polski.

Na początku 1983 r. dr Ściesiński poprosił, abyśmy napisali list do pani Rosemary Charrington, z której hodowli „of Hilltop” pochodził tata naszego Smyka, Sandstorm. Była ciekawa co się dzieje z polskimi potomkami Sandstorma i wysłała list z pytaniem do Polskiego Związku Kynologicznego. Napisaliśmy, rozpoczynając trwającą lata korespondencję, która przeobraziła się w przyjaźń, zakończoną śmiercią Rosemary w 1997 r.

Parokrotnie odwiedziliśmy ją w Hallein Rif pod Salzburgiem. Wiele się od niej nauczyliśmy o hodowli spanieli i nie tylko. Rosemary wraz z nami bardzo cieszyła się z sukcesów wystawowych Smyka.

Były to piękne czasy. Poznaliśmy smak prawdziwej przyjaźni, która tak rzadko zdarza się między ludźmi.  

Bardzo kochaliśmy Smyka, choć trzeba przyznać, że czasem jego entuzjastyczna natura bywała męcząca. Z entuzjazmem zabierał się do wszystkiego.

Często jeździliśmy z nim na wycieczki – uwielbiał wodę. Gdy nad Zalewem Zegrzyńskim wypożyczaliśmy kajak, wyskakiwał z niego, płynął za nami, potem prosił o wsadzenie do środka i tak w kółko. Mieliśmy przymusowy prysznic, gdy strzepywał wodę z sierści.

I tak upłynęło trzynaście lat. W październiku 1990 r. Smyk umarł. Zostaliśmy sami, bez czterołapnego przyjaciela. Rosemary, poinformowana o nieszczęściu zareagowała natychmiast. „Mam dla was psa” - powiedziała. I tak w naszym mieszkaniu pojawił się następca Smyka - Gawin (Nutcracker of Hilltop) - prezent od Rosemary. Następny psi przyjaciel, który przez prawie 18 lat hojnie obdarzał nas swoją miłością.